Nereye
varacağımı kestiremiyorum, bilemiyorum. Sadece gönlümde olanı
resmetmeye çalışıyorum. Yüreğimin rengini, tınısını koymaya
çalışıyorum yüzeylere. Bazen hüzün, bazen neşe, umut, nefret,
melankoli, gerilim, hırs, çaresizlik, ezilmişlik, başarısızlık vb
görülebilir resimlerimde ancak en önemlisi sadece insana ait olan
çokça umut ve sevgi aranmalıdır yüzeylerimde.
Büyüklük, ukalalık, kendini beğenmişlik, kin asla olmaz benim
yüzeylerimde.
Resimlerimde en ufak bir çalım, fiyaka, kendini beğenmişlik
görünmez.
Dünyayı haraca kesen akımları dikkatle izlerim elbette
ancak kervanlarına asla katılmak istemem.
Resimlerim çizgisiz, lekesiz ve beneksiz
düşünülemez. Renk olmasaydı resim yapma hevesim bu kadar olur muydu
bilmiyorum.
Insan neden ressam olur onu da bilmiyorum.
Evet insan neden sanatçı olur?
Resimlerimde ille de yeniyi aramak gibi bir durum söz konusu değildir
ancak deneme yapmaktan da asla vazgeçmem.
